Maksymalnie 3 miesiące przed datą ślubu, narzeczeni mogą zacząć zdobywać potrzebne do ślubu konkordatowego dokumenty. Żeby wszystkie daty i terminy się zgadzały, czyli nic nie uległo „przeterminowaniu” wraz z narzeczonym procedurę gromadzenia dokumentów postanowiliśmy zacząć 2,5 miesiąca przed naszym ślubem. Zanim jednak przystąpiliśmy do działania, sprawdziliśmy godziny urzędowania kancelarii parafialnych oraz Urzędów Stanu Cywilnego i wybraliśmy taki dzień, w którym możliwe było odwiedzenie każdego z tych miejsc. W notce tej opisuję jak wyglądała ta procedura w przypadku panny i kawalera.

Wizyta w kancelariach parafialnych

Ponieważ każde z nas ochrzczone zostało w innej parafii, po potrzebne dokumenty musieliśmy się udać do dwóch kościołów. Po moją metrykę chrztu pojechaliśmy w pierwszej kolejności. Po krótkiej i bardzo miłej rozmowie z tamtejszym kapłanem (notabene księdzem, który wyświęcony został w mojej obecnej parafii) uzyskałam potrzebny dokument. Najważniejszą jego częścią jest brak adnotacji o zawarciu sakramentalnego związku małżeńskiego. Oprócz tego, na dokumencie znajduje się informacja o chrzcie oraz bierzmowaniu. Bez bierzmowania nie można przystąpić do sakramentu małżeństwa. Kolejną kancelarią jaką odwiedziliśmy była parafia Sławka. Tam, po nieco dłuższym oczekiwaniu uzyskaliśmy jego metrykę chrztu. Za dokumenty te kościoły nie pobierają żadnej opłaty. Jednak skoro w zwykłych, państwowych urzędach wywieszony jest gigantycznych rozmiarów cennik opłat za każdą usługę, to wręcz niestosownym byłoby uzyskanie dokumentów w kościele „za darmo”. Dlatego też pieniądze za każdą metrykę chrztu wrzuciliśmy w formie ofiary do kościelnej skarbony. Zawsze w tym momencie pojawia się problem – ile wrzucić? Jest to oczywiście indywidualna kwestia każdego człowieka. Można dać kilka złotych, można kilkanaście, można też kilkadziesiąt. Metryki chrztu ważne są 3 miesiące od daty wystawienia.

Wizyta w Urzędach Stanu Cywilnego

Dokumenty jakie należy otrzymać z Urzędu Stanu Cywilnego to skrócone odpisy aktów urodzenia. Dokumenty te wystawiane są w Urzędzie znajdującym się w mieście urodzenia i termin ich ważności upływa po 3 miesiącach od daty wystawienia. Dlatego też wraz z narzeczonym musieliśmy udać się do dwóch różnych urzędów. Przed wydaniem takiego dokumentu należy wypisać stosowne podanie, uiścić opłatę skarbową w wysokości 22 złotych za każdy skrócony odpis aktu urodzenia i dopiero po przekazaniu kwitu skrócony akt urodzenia trafia w nasze ręce.

Wraz ze skróconymi aktami urodzenia obojga narzeczonych oraz dowodami osobistymi należy udać się do odpowiedniego pokoju (bądź innego Urzędu Stanu Cywilnego) by otrzymać zaświadczenie stwierdzające brak okoliczności wyłączających zawarcie małżeństwa. Byłam pewna, że mogę ten dokument uzyskać w tym samym USC, w którym otrzymałam skrócony akt urodzenia. Jednak pani z bytomskiego Urzędu Stanu Cywilnego w bardzo nieuprzejmy sposób poinformowała nas, że skoro ślub będzie miał miejsce w Gliwicach, to tam też powinniśmy się udać w celu uzyskania potrzebnego zaświadczenia. Kiedy zapytałam dlaczego tak to wygląda i czy podyktowane jest to odpowiednimi procedurami, dowiedziałam się, że największy kłopot tkwi w tym, że owa pani musiałaby uzyskane przez nas dokumenty wysłać pocztą do USC w Gliwicach. Poza tym stwierdziła też, że nie widzi również potwierdzenia przelewu na konto USC w Gliwicach za owo zaświadczenie. Skutkiem tego, zmuszeni zostaliśmy do odwiedzenia trzeciego Urzędu Stanu Cywilnego tego dnia.

W USC w Gliwicach uiściliśmy opłatę skarbową w wysokości 84 złotych za zaświadczenie i udaliśmy się do odpowiedniego pokoju. Tam też przedłożyliśmy urzędniczce nasze dowody osobiste oraz odpisy naszych skróconych aktów urodzenia. Kiedy urzędniczka wprowadziła dane do komputera zadała mi pytanie, które do wczoraj stanowiło dla mnie poważny, życiowy problem. „Jakie nazwisko chce Pani nosić po ślubie?”. Po kilku minutach wielkich wątpliwości, zdecydowałam się na nazwisko dwuczłonowe. O istniejących możliwościach w tej kwestii napiszę osobną notkę. Chwilę później padło pytanie dotyczące tego, jakie nazwisko będą nosiły nasze dzieci. Możliwości były dwie: moje panieńskie, bądź nazwisko mojego przyszłego męża. Zdecydowaliśmy się na opcję drugą. Zaświadczenie uzyskuje się w trzech jednobrzmiących kopiach. Jedno trafia do osób, które zawarły małżeństwo, drugie do USC, który sporządzi akt małżeństwa, trzecie do jednostki organizacyjnej Kościoła, w której zawarto małżeństwo. Zaświadczenie to ważne jest przez 3 miesiące od daty wystawienia.

Szok emocjonalny

Po wyjściu z gliwickiego USC mój narzeczony powiedział, że jest ze mnie bardzo dumny w kwestii nazwiskowej decyzji, że bardzo mnie kocha oraz że przez to wszystko zrobiło się nagle strasznie poważnie. Swoje emocje przypieczętowaliśmy całusem, po czym stwierdziłam, że to przedpołudniowo-południowe gromadzenie dokumentów i podejmowanie tak ważnych decyzji kosztowało mnie strasznie dużo stresu. Stwierdziłam również, że nie liczę już na to, iż w dniu ślubu zaznam choć odrobiny spokoju. Jeśli jednak podsumowywać dotychczasowe sprawy, które udało się nam w kwestii formalności pozałatwiać, to mogę powiedzieć, że jestem z nas dumna. Wszystko robimy razem, wszystko razem załatwiamy, wszystkie decyzje wspólnie podejmujemy. To piękne zapowiedź naszej wspólnej przyszłości.